Yong‘oq
Karim Rahim
«Gulgina» kitobidan olindi
Muharram opa so‘rida sih tikib o‘tirgan edi. Birdan o‘g‘li Tal’at ko‘chadan hovliqib kelib qoldi.
— Oyi, oyi, Islomlarning uyiga-chi, doctor keldi, doctor, — shoshib-pishib dedi u. — Ikkita. Mashinasi ham bor.
— Nimaga kelganini bilasanmi? — Muharram opa o‘g‘liga ma’noli tikildi.
— Ha, Islomni olib ketarmish, — gapira boshladi Tal’at. — Uning bo‘ynini bog‘lab qo‘yishibdi. Islomning-chi, ovoziyam chiqmayotgan ekan. Nega unaqa bo‘ldiykan, oyi?
— Kecha oyisidan berkitib bir tarelka yong‘oqni bitta qo‘ymay yegan ekan, — dedi oyisi.
Do‘mboq
Muhabbat Hamidova
«Gulgina» kitobidan olindi
Bog‘chadan qaytishayotganda chiroyli bir targ‘il mushukcha Farhodga ergashib qoldi. Oyisi shuncha haydasa ham, u ayanchli miyovlagancha Farhodning oyog‘iga surkaldi.
— Oyijon, uyga olib ketaylik. Mosh mushugimizga o‘g‘il bo‘ladi. Ikkovlashib sichqonlarni tutishadi, yo‘q demang, jon oyijon, — yalindi Farhod.
— Sog‘lom mushugchaga o‘xshaydi, egasidan adashib qolgan bo‘lsa kerak.
Yo‘lda
Yayra Sa’dullayeva
«Gulgina» kitobidan olindi
Ular birin-ketin bog‘chadan chiqishdi. Rauf, Yulduz, Nargiza, Olima… Biri onasining bo‘ynidan quchoqlab olgan, biri sevinchidan shataloq otgan, yana biri… Ular orasida Yulduz pildirab boradi. U oyisi bergan olmani g‘archillatib yeb: “Aylanay, oyimdan”, — deb erkalanadi. Hamma quvnab-quvnab boradi-yu, ammo Alisher negadir oyisiga tixrlik qiladi. Yig‘lay desa, ko‘zidan yosh chiqmaydi. Dam oyisining sumkasiga yopishadi, dam oyisining: “Qo‘y, bolam”, — deyishiga qaramay, narsa to‘la to‘rxaltani tortqilaydi.
Oppoq buvaning nevaralari
Hakim Nazar
“Gulgina” kitobidan olindi
Oppoq buva ravonda dam olib o‘tiribdi. Nevaralari uyda radio eshitishyapti. Radiodan “Jo‘jalarim” qo‘shig‘i aytilsa, ular qo‘shilib aytishadi. Hindcha aytsa, dikir-dikir o‘yinga tushishadi. Sal o‘tgach, katta ashula boshlangan edi, kichik nevara:
— E, bu yaxshimas, o‘chirib qo‘yaman! — dedi. Katta nevara singlisini qaytaradi:
— O‘chirma, oppoq buvam xafa bo‘ladi.
Kichik nevara ravonga chiqib:
— Opooq buva, siz shu ashulani yaxshi ko‘rasizmi? — deb so‘radi.
May yomg‘iri
Zohir A’lam
«Gulgina» kitobidan olindi
Botirvoyning otasi qishloqdan yer olgan. Yoz bo‘yi kappa tikib dalada yashaydi. Yeriga bo‘lak-bo‘lak qilib pomidor, kashnich, shivit, piyoz ekadi.
Bir kuni otasi narida chopiq qilayotgan paytda, osmonni qora bulut qopladi.
Chars-churs chaqmoq chaqib, momaqaldiroq gumburladi, sharros yomg‘ir quydi.
Botir o‘zini panaga oldi.
Yomg‘ir suvlari jilg‘a-jilg‘a bo‘lib oqa ketdi. Mana jilg‘achalarning biri yugurgilab keldi-da, yo‘lidagi chumoli iniga sizib kira boshladi.
Bo‘lib yeyishdi
Mahmud Murodov
“Gulgina” kitobidan olindi
Ziroat opa ishdan qaytayotganda, qizchasi Odila eshik oldida o‘ynab o‘tirgan edi. U yugurgancha borib, onasini quchoqladi. Ona Odilaning peshanasidan o‘pdi. Sumkasidan uch dona konfet olib berdi.
—Hammasi o‘zimgami? — deb so‘radi Odila.
—Ha, o‘zingga, — dedi Ziroat opa.
—Yo‘q, o‘zimgamas. Bo‘lib yeymiz.
Uyga kirganda Odila konfetlarni buvisiga berdi.
—Buvijon bo‘lib bering.
Mehribon
Mahmud Murodov
“Gulgina” kitobidan olindi
Salimjonning dadasi kechqurun katta qovun so‘ydi-da, bir kosasini onasining oldiga qo‘ydi. Qolganlarini laganda karjladi. Salimjonning onasi Karomat shkafdan qirg‘ich keltirib, buvisining qovunini qirib berdi. Hammalari qovun yeya boshlashdi. Faqat Salimjongina qo‘l cho‘zmay otirdi.
—Ol, nega yemayapsan? — deb so‘radi oyisi.
—Mengayam o‘shanaqa qilib bering, — dedi Salimjon buvisi yeyayotgan qovunga ko‘z tashlab.
