Har narsa ham ko‘ringanidek emas
Muslim Buxoriy tarjimasi
Rangpar libosdagi ayol va yigirilgan ro‘dapo kostyum kiygan erkak Bostonda poyezddan tushib qolishdi va Garvard universiteti rektori qabuliga uchrashuv vaqtini belgilamay, jur’atsizgina kirib keldilar.
Kotiba bu qoloq, qishloqi kishilarning Garvardda nima ishi bor ekan deya ensasini qotirdi.
— Biz rektor bilan ko‘rishmoqchimiz, – dedi boyagi erkak muloyimlik bilan.
— U kun bo‘yi band bo‘ladi, – dedi kotiba achchiqlanib.
Navro'zoyning notanish qallig'i
Anvar Obidjon
Ayozzoda yolg'on so'zlamagandi. Navro'zoy shu topda chindan ham behushlik holatiga tushib qolgan, na atrofda nimalar bo'layotganini sezar, na biron-bir shovqin uni bezovta qila olardi. Navro'zoy ertalab ham tuppa-tuzuk edi. Ko'ksaroyni fayzga chulg'ab, kun bo'yi xushchaqchaqlanib yurdi. Ariqchadagi suvlar bilan quvlashmachoq o'ynadi, tubidagi toshchalarni olib, qizaloqlarga to'ptosh ulashishni istayotgandek, yumaloq-yumaloqlarini saraladi, omborchasiga kirib, o't-o'lanlar, dov-daraxtlarning tanasini, yaproqlarini, gullarini bo'yab chiqish uchun turfa xil ranglar tanladi.
Kezargon boychechak
Anvar Obidjon
Qutlug‘ kecha
Shaylanuvlar oxiriga etdi-yu, qalam tebranishga tushib, ajabtovurdan-ajabtovur bu voqea, ko'hna rivoyatda qanday bashorat qilingan bo'lsa, xuddi o'shanday tarzda boshlandi... – Qaddingni ko'tar, Boychechak! Sovuqlarning qahrli basharasidan qo'rqma! – Sen har qanday izg'irinni engishga qodirsan. Kuchingga astoydil ishonsang bas. – Qo'zg'al, Boychechak, qo'zg'al! Boshiga og'ir kun tushgan Navro'zoyni birgina sen qutqara olasan, sen!
Suvkalamushning hikoyasi
Anvar Obidjon
Cho'rtanbaliqlarni yaxshi bilaman, birovni nazar-pisand qilishmaydi. Tarvaqaylagan mo'ylovlaridan quvonishadi shekilli. Ularda bor mo'ylov bizdayam bor, lekin shu paytgacha begonalarga ortiqcha gerdaymaganmiz. Men, hatto, o'zimdan kichik Tangabaliqlarniyam hurmat qilaman. Mabodo, qornim ochib qolsa, ulardan birortasini yaxshilikcha tutib olaman-da, hech bir qo'pollik ishlatmay, silab-siypab turib, pok-pokiza eb qo'yaman. Manavi boshqa gap. O'zgalarga nohaq ozor berishning nima keragi bor? Zo'ravonlik qilib hali hech kim baraka topmagan. Jumladan, Cho'rtan ham baraka topmadi.
Echkiemarning hikoyasi
Anvar Obidjon
Timsohning jiyaniman. Bir davrlar daryoda tog'am bilan birga yashardik. Qurg'oqchilik yillari suv tuyqusdan kamayib ketdi-yu, ikkalamiz tor joyda juda qisilib qoldik. Buning ustiga, tog'am oriyatimga tegadigan bir-ikkita gap aytib, g'ashimni keltirib qo'ydi. Shundan keyin, «hayyo-huyt» deb, cho'l-biyobonga bosh olib ketvordim. Dastlabki oylarda jaziramaga chidayolmay, tomog'im qaqrab yurdi, so'ng bora-bora ko'nikib qoldim. Sahro daryo emas, bu erda yashaydigan jonzotlar sanoqli. Agar epchilroq bo'lmasang, ochingdan xarom o'lasan.
Suvarakning hikoyasi
Anvar Obidjon
Mish-mishlarga qaraganda, bir zamonlar bu yerda jangovar qo'rg'on bo'lgan ekan. Urushlarda buzilib-buzilib, qor-yomg'irlarda nurab-nurab, undan mana shu bir parchagina devor qolibdi xolos. Bu devor shunaqayam serkavakki, pastdan turib boqsang, shaharlardagi ko'pqavatli binoga o'xshab ko'rinadi. Ana shu binodagi xonalardan bittasida men yashayman. To'g'risini aytsam, qo'shnilarim ichida istarasi issiqrog'i o'zimman. Masalan, o'ng tarafimdagi xonada Buzoqboshi, chap tomonimda Kaltakesak turadi. Ikkovi ham bir-biridan badbashara.
Mushukchaning hikoyasi
Anvar Obidjon
Odamlar «Mushuk ham tekinga oftobga chiqmaydi», degan maqol to'qishganmish. Bu bekorchi gap bo'lsa kerak deb o'ylayman. Masalan, shaxsan men har kuni tomga chiqvolib, oftobda isinaman, lekin buning evaziga hech kimdan hech qanaqa haq talab qilgan emasman. Tomda yotib, ba'zan uzoq-uzoqlarga termilib qolaman. Yer yuzi poyonsiz deyishadi. Bu gapga ishonish uchun dunyoga tomdan turib qarash kerak ekan. Men atrofni yaxshilab ko'zdan kechirib chiqqanimdan keyin, yer yuzi mana shu tomga qaraganda kamida o'n besh marta katta bo'lsa kerak, deb o'ylab qo'ydim.
