Mahmadona to‘tiqush
(Ilhom Zoir)
Sherzod, Kozim va Akmal tarxni qo‘lga kiritib, qasr tomon yo‘l olishdi. Ular o‘rmon ichidagi so‘qmoq yo‘ldan borishayotganlarida, daraxt shoxiga osilib olgan to‘tiqush bolalarni savolga tutdi.
– Nima deysan? – dedi.
– Nima deysan? – takrorladi to‘tiqush.
– Sendan so‘rayapman?
– Sendan so‘rayapman?
Shunda Sherzod unga teskari savol berdi.
– Men demoqchimanki...
– Men demoqchimanki, – takrorladi to‘tiqush.
– Nima demoqchisan?
– «Supurgi nima uchun burchakda turadi?» demoqchiman, – dedi to‘tiqush.
– Joyi burchakda bo‘lganligi uchun burchakda turadi-da! – dedi Akmal.
– Yo‘q! – dedi to‘tiqush. – Bolalar nima uchun burchakda papka ko‘tarib turadi?
– Uy vazifasini bajarmaganliklari uchun, – dedi Kozim.
– Supurgi ham uy vazifasini bajarmagani uchun burchakda axlat chelagini ko‘tarib turadi! – dedi to‘tiqush bilag‘onlik bilan.
– Bizlarni yo‘ldan qoldiryapti! – dedi Sherzod o‘rtoqlariga maslahat solib. – Bunga bitta qiyin savol beramiz. Тopolmay, o‘zi bilan o‘zi ovora bo‘lib qolsin.
Sherzod savol berdi:
– Sen tarozi pallasida bir oyog‘ing bilan turganingda bir kilo kelasan. Agar ikkinchi oyog‘ingni tarozi pallasiga qo‘ysang necha kilo chiqasan?
– Ikki kilo! – dedi to‘tiqush darrov.
– Тopolmading! – dedi Sherzod. – Qaytgunimizcha topib qo‘y. Biz hozir shoshib turibmiz... Qani, ketdik, bolalar!
Тo‘tiqush barmoqlarini sanab qolaverdi. (Aziz bolajonlar! Sizlar ham o‘ylab ko‘ringlar-chi, to‘tiqush ikki oyog‘i bilan tarozi pallasida tursa, necha kilo chiqadi?)
